Han m tte be om nok en femkroning
som han hadde gjort s mange gonger f r
han eier ikkje lenger skam i sitt sinn
er bare varsom p kor han tr r

Han vasker rutene p r dt lys
og n r det blir gr nt kan han ta seg et mys

Men han kan ikkje sj ut i fr vindu
har ingen vindu han kan sj ut i fr
samelr p flasker nok ei gate st r for tur
di samme gatene dei gjekk i som sm
om sol skinner om m nen st r p
det er alltid m rkt der han g r
med roser i kinnet og ingenting i minnet
g r han og venter p v r
han g r og venter p v r

Setter seg ner der som han pleier
ved ein statue han vet er monumental
har kun ei fortid som lokal kosmopolit
men n r han ror ror han med harde tak